Özgüven, özüne güven…
Öz nedir? özümüzde ne var, nasıl birşey?
Ortalama bir insanın anlayabileceği birşey mi ki, heryerde “öz güven” eksik-fazla diye bahsederiz.
Veyahut bahsi geçen kişi ne anlıyor, bilirmiyiz?
Tanımı kişinin kendine olan güveni, self-confidence, kendine güvenen kimse diye tanımlanan…
Uzun anlatımda; yapabileceğimiz şeylerin ya da yapamayacağımız şeylerin kararını başkalarının değil kendi seçimlerimiz olması, kendiniz dışındaki kişilerin yönlendirmesine izin vermememizdir.
Bu anlatım bizi “değer” kavramına götürür. Hayat içinde yol alırken değer, kıymet analizlerini ne kadar yaptık, yapıyormuyuz, biliyormuyuz?
Böylece psikolojik bedenimize kadar geldik. Psikolojik bedenimizde ne kadar yara var, enfeksiyonlara açıkmıyız, ilacımız varmı-başkasından ilaç alıyormuyuz?
Şimdi de “Özsaygı”ya geldik.
Kısa ve hızlıca ilerliyoruz….
Özsaygı, içgüç, direnç, kendine inanç…
Tanım; İnsanın kendine duyduğu saygı, onur, haysiyet, izzetinefis…
Buradan yukarı bakınca gerekli olanın korkuları göğüsleme, bilme olduğu beliriyor. Önce bilmek, öğrenmek yavaş yavaş farkındalık (algılamanın ötesinde) zaman içinde bizi besler, içgüç sağlar.
Yine bir köşe; “Bakmak”
Bakmayı bilmemiz, öğrenmemiz gerek. Bakınca “Görmek” gerek. Görmeyi bilmemiz, öğrenmemiz gerek.
Nasıl bir sıralama var acaba? Önce bilmek mi yoksa korkuları göğüsleme mi? Hatta var olduğunun bilincine varabilmek?
(Pek çok açıdan) aslında biz yokuz ve var olmaya çalışırken yanlışlıkla (ya da yönlendirilerek-güdülerek vs..) onaylanmayı varolma sanıyoruz. Hem de tam şu aralar ve artarak…
Gittikçe artan bir hızla yan yana kol kola koşarken frene basabilirmisin? Bir dakika, benim bir durup bakmam lazım diyebilirmisin?
Türkçesi: kafanı sosyal medyadan, moda akımlardan, klişelerden, adetlerden, inançlardan, beğenilmeye çalışmaktan, sevilmeye çalışmaktan, önemsenmeye çalışmaktan, güç kullanmaya çalışmaktan, aynenlerden kaldırıp frene basabilirmisin?
ycs 